qızışma — «Qızışmaq»dan f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
coşmaq — f. 1. Şiddətlənmək, çox güclənmək, gurlamaq, tüğyan etmək; daşmaq, kükrəmək (təbiət hadisələri haqqında). Tufan getdikcə coşur. Dəniz coşmuşdu. – Bu çaylar coşar indi; Qaynayıb daşar indi; Gözüm dağlarda qalıb; Yar gəlib aşar indi. (Bayatı).… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
cuş — is. <fars.> Coşma, qaynama; qələyan, həyəcan. Cuş eyləmək – coşmaq, qələyana gəlmək, qaynamaq, cuşa gəlmək, qızışmaq. <Harun:> Eşqimiz cuş eyləyib artmaqdadır gündən günə. Ü. H.. Cuşa gəlmək – coşmaq, qızışmaq, vəcdə gəlmək, şövqə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
körüklənmək — 1. məch. Körüklə hava buraxılmaq, körüklə hava vurulmaq. // qayıd. Körüklənmə nəticəsində qızışmaq, qızarmaq. Kürə körüklənir. 2. f. Qızışmaq, özündən çıxmaq. Sübhanverdizadə körüklənib . . sözünə davam etdi. S. R … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əng — is. Alt çənə. Əng sümükləri. – Nə qoyarsan ənginə; Rəngi çıxar rənginə. (Ata. sözü). <Usta Həsən:> Ay Hacı, dəllək nədir? Çağıracaqsan, gəlib bir at kəlbətinini salacaq dişinə, dartıb əngini də dişinin üstündə çəkəcək. Ə. H.. Kazım isə qoz… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bö:ələx’ləmməx’ — I (Çənbərək, Daşkəsən) mozalanın sancması nəticəsində o tərəfə bu tərəfə qaçmaq, şıllaqlamaq. – Mallar bö:ələx’lənəndə kürnəyə qaçellar (Daşkəsən); – Dana bö:ələx’lənəndə qılçası qırıldı (Çənbərək) II (Qazax) qızışmaq, əsəbiləşmək, acıqlanaraq… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
kürsü — I (Daşkəsən, Gədəbəy) çörək bişirmək üçün qazılıb düzəldilmiş və içərisi kərpiclə hörülmüş yer, təndir. – Kürsü hörülör, çörəy ora kürəx’nən qoylor (Daşkəsən); – Kürsünü qala, çörəx’ yaperam (Gədəbəy) II (Şamaxı) qışda qızışmaq üçün evin… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
zibtərməx’ — (Qarakilsə) qızışmaq. – Niyə zibtərirsəη, sənnən qorxub eliyən yoxdu … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
alovlanmaq — f. 1. Bərk yanmaq, alışmaq, tutuşmaq, alışıb yanmaq. İldırım vurmuş taya dərhal alovlandı. 2. məc. Qızarmaq, işıqlanmaq, parlamaq. Dan yeri alovlandı. – Yenə od tutdu, dan yeri yandı; Şölələndi, üfüq alovlandı. A. S.. Bəzi naxışlar sanki… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
